կեռթե

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [kɛrˈtʰɛ]

վանկեր՝ կեռ•թե 

1. Վան՝ խեժային բույսից պատրաստված

Արտահայտություններ

1. Կեռթե ծամոն
   1. խեժային բույսից պատրաստած ծամոն
      1. (փխբ․) մեկին կպչող, տոկ չեկող (կռվելիս, հետապնդելիս) ◆ Էսա կնիկ էլեր ի կեռթե ծամոն, լավոտվեր ի ճեղվերս։ (Հրաչյա Աճառյան)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։