կերուկ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ կե•րուկ
- Պոլիս, Պարտիզակ, Ամասիա, Սեբաստիա, Սիվրիհիսար, Եվդոկիա, Մարզվան՝ ուրիշի կերածից մնացածը, թերմացքը, մեկի կերածի մնացորդը ◆ Ես քու կերո՞ւկդ պիտի ուտեմ։ (Հրաչյա Աճառյան)
- Մուշ՝ կերած
- հատկապես մկան կերած հաց
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։