կզղել

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ կ(ը)զ•ղել 

1. Սեբաստիա, Պոլիս, Պարտիզակ՝ շատ հասած հասկի հատիկները թափվել ◆ Ցորենը քաղող չըլլալուն կզղեցավ։ (Հ․Տեր-Հակոբյան)
2. Սեբաստիա, Պոլիս, Պարտիզակ՝ ցրտից կամ տաքից ձեռքի մաշկի և դեմքի վրա ծալքեր առաջանալ
3. Սեբաստիա՝ կերակրի ամանը չլվանալուց կեղտը կողերին չորանալ
4. Սեբաստիա, Եվդոկիա՝ վերքի բոլորքը չորանալ
5. Սվեդիա, Եվդոկիա, Մարզվան, Մալաթիա՝ (փխբ․) մեկի հետ գժտվել, նեղանալ

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։