կըլխ-կըլխկացնել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ կը•լ(ը)խ-կը•լ(ը)խ•կաց•նել 

  1. Կարին՝ հավերը ձու ածելուց հետո ձայն հանել ◆ Նրա ածան հավերը այնպես բարձր-բարձր կըլխ-կըլխկացնում էին, այնպես շամաթա անում, որ ականջ էին տանում։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։