կժտուն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ կ(ը)ժ•տուն 

  1. Մուշ, Խիան՝ կժերը տեղավորելու փայտե կամ քարե հարմարանք, որի մեջ տեղավորում են ջրով լի կժերը

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։