կիսացնորուն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [kisɑt͡sʰnɔˈɾun]

վանկեր՝ կի•սա•ց(ը)•նո•րուն 

Ածական

  1. (նորբ․) կիսով չափ ցնորված ◆ Այս անգամ արդեն այրերի ձայնով, անհզորությունից կիսացնորուն․․․ Լեռների քունքին իր ճիչը մեխեց։ Պարույր Սևակ

Աղբյուրներ[խմբագրել]