կիվնիվ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kivˈniv]
վանկեր՝ կիվ•նիվ
- կիվիվ թռչունը «Մի՛ դիպեք իմ մանրիկ ձագերուն, ես Ջրտըկվորն եմ պարոն Կիվիվուն:» Արվ ◆ Գեղափետուր ու խատուտիկ, Քաջ կիվկիվն է գետին մոտիկ։ Հովհաննես Թումանյան
- Սեբաստիա՝ դարպասների վրա ամրացված պղնձյա թակույկ, որով հարվածելով դուռը բաց անել են տալիս
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- Կիվիվի եղ ունենալ, Ձեռներեց՝ ճարպիկ՝ հնարագետ լինել ◆ Հենց իմանաս մեր Սաքոն կիվկիվի եղ ունենա, ձեռաց մեր մովրովի գլուխը եղ քսեց, նրա կոմքն առավ։ (Պերճ Պռոշյան)
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։