կիրաքաշի
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kiɾɑkʰɑˈʃi]
վանկեր՝ կի•րա•քա•շի
- Արարատյան՝ երեսսրբիչ կամ թաշկինակ, որի ծայրերին բռնում էին հարս ու փեսան և գնում եկեղեցի պսակելու ◆ Հարսի մեր ուզեցավ կիրաքաշին տա մի տուտը փսին, մինը հարսին ոնց որ իրանց պապերիցը մնալուց էր, համա Գարեգինը չթողաց՝ թե հարսն ու փեսան կուռ կուռի բռնեն։ (Պերճ Պռոշյան)
- սովորական թաշկինակ քիթ սրբելու համար ◆ Տեփրի միջին դրած էր երկու կիրաքաշի՝ բթըներին քցելու համար, որ պինչները սրբեն։ (Պերճ Պռոշյան)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։