կլաթ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [klɑtʰ]
վանկեր՝ կ(ը)•լաթ
- Վան, Սեբաստիա՝ աշնանը հասնող կարմիր խնձորի լավ տեսակ, որ աճեցվում է Խլաթում ◆ Պաժնիկ պատրու նըմանի, Սուրաթ կլաթ խնձորի։ Ահ ◆ Մեր իկյին մնացե անտեր, ո՛չ ալուչի ծառ մնաց, ո՛չ ծիրանի, ո՛չ տանձի, հնեմն էլ մնձրավ, կլաթա խնձորներն էլ։ ԱՏՍ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։