կլկալ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [klkɑl]
վանկեր՝ կ(ը)լ•կ(ը)•լալ
- Արարատյան, Ղարաբաղ, Բորչալու՝ մեջտեղը ծակ կլոր հաց՝ բոքոնի ձևով, որ թխում են նոր տարուն և անց են կացնում լծկանների եղջյուրներին, որպեսզի շտեմարանները միշտ լիքը լինեն (կամ հորը լցվի ցորենով) ◆ Կլկալներն առած գնում են գոմը, գոմեշների աջ եղջյուներին մի-մի կլկալ անցկացնում։ Ահ
- փրկարար օղակ ◆ Ուզեցւ ջուրն ընկնել. մարդիկ հասան թոկերով, կլկալներով ինձ կալան։ (Խաթաբալա)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։