Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ կ(ը)•լ(ը)մ•բոզ

Մոկս, Վան՝ ճակնդեղ, տակ Ոչ սոխ կա, ոչ ճոռ կա, ոչ կլմպոզ: (Տևկանց)
Արարատյան, Վան՝ թթու դրած ճակնդեղ
կաղամբ
Արարատյան, Կարին, Ախալցխա՝ (փխբ․) կարճահասակ ու հաստ ◆ Կլմբոզ մարդ։
Արարատյան, Մուշ, Խիան՝ կարմիր երեսով, կարմրերես ◆ Կլմպոզ աղջիկ՝ հարս։ Սահակ Ամատունի
Արարատյան՝ գիրուկ, թմբլիկ ◆ Մի կլմբոզ տղա։ Սահակ Ամատունի
Արարատյան, Կարին, Ախալցխա՝ ձեռքից բան չեկող, ապաշնորհ ◆ Կլմբոզ կնիկ ա։ Սահակ Ամատունի
Ղարաբաղ, Գանձակ՝ իմաստուն, խելոք, հասկացող
Ղարաբաղ՝ հարուստ մարդ, ջոջ
Սասուն՝ գլուխկոնծի գլորվող՝ թավալվող

Կլմպոզ լինել, Նոր Ջուղա՝ (փխբ․) սատկել, շանսատակ լինել ◆ Էդ շունը լավ կլմբոզ էլավ։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան)

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։