կլնդրեկ

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [klndɾɛk]

վանկեր՝ կ(ը)•լ(ը)նդ•րեկ 

1. գեղեցիկ կլորություն ունեցող
2. (փխբ․) կոկիկ, հարդարված, գլուխ վրան կարգին, շնորհքով ◆ Կլնդրիկ տղա։ (Հրաչյա Աճառյան)
3. Կաղապար:բչբռ♀4Ղրբ հաճոյակատար

Արտահայտություններ

1. Կլնդրեկի տալ,
   1. Կաղապար:բրբռ♀4Ղրբ գլուխկոնծի տալ
      1. մեկին քծնել, հաճոյակատարություն անել

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։