կլոուն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [klɔˈun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կ(ը)•լո•ուն 

Ստուգաբանություն

< клоун < անգլ․ clown

Ածական

1. ծաղրածու, խեղկատակ
2. կրկեսի կատակաբան՝ կատակերգու՝ ծաղրածու, խեղկատակ
3. գործող անձ տասնվեցերորդ դարի անգլիական թատերագրության մեջ` գյուղից եկած անտաշ երիտասարդ, որի կոշտուկոպիտ վարքագիծը դառնում է քաղաքաբնակների զվաճության առարկան

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Լևոն Հախվերդյան, Թատերագիտական բառարան, Երևան, «Հայաստան հրատարակչություն», 1986 — 208 էջ։