կղակ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kʁɑk]
վանկեր՝ կ(ը)•ղակ
- Ղարաբաղ՝ եզան կամ կովի թափանի վրայի հաստ թնդղուց միսը ◆ Եզան կղակներից խորոված արինք կերանք։ Սահակ Ամատունի
- ծնոտի տակ կախված միսը, խխմիկ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։