կնձկոնձալ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ կ(ը)նձ•կոն•ձալ 

  1. Ղարաբաղ, Գանձակ, Թբիլիսի՝ կաղկանձել, վնգստալ ◆  Չոբանը գելին ասավ թե վուր ճանգս ընգար՝ կոմբլիս տակին կնձկնձալը շանց կու տամ։
  2. դողալ, դողդողալ (մրսելուց)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. Շուռումուռ գա Սևաթորոս, կնծկնծա Մարկոս (ասացվածք), Ասվում է, երբ մեկի արած ակնարկը կամ դիտողությունը մյուսը իր վրա է վերցնում և անտեղի նեղանում

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։