կնճակ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ կ(ը)ն•ճակ
- Արարատյան, Սասուն, Խարբերդ, Մարաշ, Բաղեշ՝ ամոլի երկու լծակնները միմյանց նկատմամբ
- լուծի երկու գլուխները, սամիտից դուրս ընկած մասը, եզան լեզվի լծատեղը
- Համշեն՝ ծառի կոճղ
- Մուշ՝ ընկեր, լծակից
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։