կշռաքարուկ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kʃrɑkʰɑˈɾuk]
վանկեր՝ կ(ը)շ•ռա•քա•րուկ
Գոյական
- (նորբ․) մանկական խաղ ◆ Երբ փոքր էի, նայում էի նույն փոշեպատ լուսամուտից, նույն խստադեմ կշեռքի մոտ խաղում էի «կշռաքարուկ»։ Պարույր Սևակ
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։