կշռունք
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ կ(ը)•շ(ը)•ռունք
- Ղարաբաղ՝ որևէ ծանրության կշիռը` քաշը ◆ Մարդի կշռանքով ոսկի եմ տվե։ (Ձեռագիր) ◆ Սովդաքար ասալ ա թա ուրան կշռունքով մին փող առ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։