կոթողակիր

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

վանկեր՝ կո•թո•ղա•կիր 

Բառակազմություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. (նորբ․) կոթող կրող պատվանդան, վայր ◆ Այս կոթողակիրը խիստ ուշագրավ է և վեհաշուք։ Լավ է դիտվում շրջապատի ֆոնի վրա։

Աղբյուրներ[խմբագրել]