կոթողակիր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɔtʰɔʁɑˈkiɾ]
վանկեր՝ կո•թո•ղա•կիր
Բառակազմություն
[խմբագրել]Գոյական
- (նորբ․) կոթող կրող պատվանդան, վայր ◆ Այս կոթողակիրը խիստ ուշագրավ է և վեհաշուք։ Լավ է դիտվում շրջապատի ֆոնի վրա։
Թարգմանություն
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։