կոլավ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ կո•լավ 

1. Մուշ՝

1. թաղիք 2. թաղիքից պատրաստած հովվական վերարկու։ ◆ Առավոտուն Հարոն էկավ կոլավ վըր թևերուն։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Մի մարդ չոբանի կոլավը վրեն կցած գնաց իրա ծանոթի տունը։ (Խաթաբալա)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։