կոլոնուկ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ կո•լո•նուկ
- Սուրմալու՝ Մի բան իր վրա ծալված, ոլորված ◆ Գորգի մի ծայրը կոլոնուկ արած գլուխը վրան դրեց ու քնեց (Ձ)
- Կույտ արած, դիզած ◆ Կոլոնուկ քարեր
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։