Jump to content

կոլոն-կոլոն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ կո•լոն-կո•լոն 

  1. Մուշ՝ կույտ-կույտ, շատ կույտերով։ ◆ Կավլեն կոլոն-կոլոն ոսկիներ, մեկի տեղ հազար։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Ալմաս, գինդ, ոսկի կոլոն-կոլոն լցվեր ի ինոցն սընտըկներ։ (Գարեգին Սրվանձտյան)

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։