կոկով

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [kɔˈkɔv]

վանկեր՝ կո•կով 

1. Պոլիս, Խարբերդ, Մուշ, Բաղեշ, Սեբաստիա, Սուչավա, Ամասիա՝ ամորձիք
2. Խիզան, Կեսարիա, Էվերիկ՝ ընկույզ

Արտահայտություններ

1. կոկովի աչվի Սեբաստիա՝ - դուրս ընկած աչքերով (անձ)
2. կոկով լիզող
3. կոկով լվացող, շողոքորթ, կեղծավոր, հացկատակ
4. մեկի կոկովը ճակտին բերել, Սեբաստիա՝ առևտրի մեջ մեկին լավ խաբել
5. կոկովները հանել Պոլիս՝ աորձատել (արու ոչխարի)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։