Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կոն•տեքստ

Ստուգաբանություն

< контекст < լատ. contextus համահյուսված, ներհյուսված, միացություն

գրվածքի ավարտուն շարադրանքը, համատեքստ
գրական ստեղծագործության բնագրի համեմատաբար ավարտուն միավոր (նախադասություն, պարբերություն, բանաստեղծության մեջ` տող կամ տուն)
գեղարվեստական երկի իմաստային տեսակետից վերջնավորված հատվածը, որը որոշվում է այդ հատվածից վերցված առանձին բառի կամ արտահայտության իմաստը

համատեքստ

Բաղադրյալ բառեր
կոնտեքստային

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ջրբաշյան Է․Մ․, Մախչանյան Հ․Մ․, Գրականագիտական բառարան (2-րդ լրաց․ և վերամշ․ հրատ․) (Լույս), Երևան, 1980 — 352 էջ։
Լ․ Տիմոֆեև, Ն․ Վենգրով, Գրականագիտական տերմինների համառոտ բառարան (Հայպետուսմանհրատ), Երևան, 1957 — 247 էջ։