կոչվածություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɔt͡ʃʰvɑt͡sutʰˈjun]
վանկեր՝ կոչ•վա•ծութ•յուն
Բառակազմություն
[խմբագրել]Գոյական
- (նորբ․) կոչված լինելը, կոչումը ◆ Ըստ Հայոց Էպոսի՝ հայի էության կանչի իրականացումն է 301թ Հայաստանումդեպի Քրիստոս դարձի 1700-ամյակի տոնակատարության իմաստն ու կոչվածությունը: -Առավոտյան
Թարգմանություն
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։