կոտա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kɔˈtɑ]
վանկեր՝ կո•տա
- Շիրակ՝ եզան լուծի կենտրոնում դեմ դիմաց ցցած երկու կարճ ու հաստ փայտե սեպեր, որոնց մեջտեղից անց են կացնում շղթայի ծայրը և կապում, վզիկ
- (լեզվբ․) Հարավային Հնդկաստանում (Մադրասի նահանգի հարավում՝ Նիլգիրի լեռներում) բնակվող կոտա (կոտար) ցեղի լեզուն․ պատկանում է լեզուների դրավիդյան ընտանիքին
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։