կուդի
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kuˈdi]
վանկեր՝ կու•դի Թբիլիսի՝ պոչ ◆ Ձարըտ ռաշի կուդեն պիտի, փուրըտ սադափով նախշ արած։ (Սայաթ-Նովա)
- (փխբ․) մեկին անբաժան հետևող ◆ Իմ կնգա կուդին պիտի դռանամ, ու գնա, պիտի հդն ըլիմ։ (Գարեգին Սևունց)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։