կունձի

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ կուն•ձի 

  1. Թբիլիսի՝ կողճ ◆ Ինձ ղասաբի կունձիի նման ձիու վրա դրին, տարան։ (Խաթաբալա)
  2. Թբիլիսի՝ (փխբ․) ծանրաշարժ, կոճղի նման անդյուրաշարժ ◆ Ինչրի էն կունձոն ժաժ գուքա, իմն ինձ կու հասնի։ (Գարեգին Սևունց)
  3. Գանձակ՝ ընկույզի կեղևի սուր ծայրը
  4. Տրապիզոն՝ թելերը վրայից հանած կանեփի մերկ ցողուն

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. Կունձին վի կալ տերը տու, ավելի համա փարա տու, Թբիլիսի՝ (ասացվածք), Մեծ բանը տիրոջը տուր, և փոքր բանի համար էլ հոգա (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան)

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։