կուպ-կուպ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ կուպ-կուպ 

  1. Արարատյան՝ ոտները թեթև ոստյունով բարձրացնելով իջեցնել ◆ Կուպ-կուպ ման էր գալիս։ Սահակ Ամատունի ◆ Էշի պես կուփ-կուփ վեր թռան։ (Խաչատուր Աբովյան) հագած
  2. կիպ՝ հավաք ◆ Տրեխները կուպ-կուպ հագած հեշտ էր վազում։ Սահակ Ամատունի

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։