կուսակիցություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [kusɑkit͡sʰutʰˈjun]

վանկեր՝ կու•սա•կի•ցու•թյուն 

Գոյական


  1. (նորբ․) կուսակիցություն՝ գաղափարակից լինել ◆ Սկզբունքային կուսակիցության փոխարեն՝ պատեհապաշտական կողմնորոշություն։ Պարույր Սևակ

Աղբյուրներ[խմբագրել]