կուրկուփ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kuɾˈkupʰ]
վանկեր՝ կուր•կուփ
- պապանձված, լուռ, անխոս
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- Կուրկուփ գալ
- պապանձվել, լռել ◆ Լոխ սուս ըն անըմ, կուրկուփ կյամ։ (Հայ ժողովդրական հանելուկներ)
- Ղարաբաղ՝ ախորժակը փակվել
- պապանձվել, լռել ◆ Լոխ սուս ըն անըմ, կուրկուփ կյամ։ (Հայ ժողովդրական հանելուկներ)
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։