կռնատություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [krnɑtutʰˈjun]
վանկեր՝ կըռ•նա•տու•թյուն
Բառակազմություն[խմբագրել]
Գոյական
- (նորբ․) (փխբ․) թերի, ոչ կատարյալ, հաշմանդամ, պակասավոր լինելը ◆ Այն ժամանակ մեզանից ոչ ոքի մտքով չէր անցնում, որ օրենքն իր կռնատությանբ չի կարող գործուն լինել։ Լրագիր (թերթ)
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։