կռվապատճառ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [krvɑpɑtˈt͡ʃɑr]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կռուապատճառ

վանկեր՝ կ(ը)ռ֊վա֊պատ֊ճառ 

Ածական

1. կռվի պատճառ՝ առիթ հանդիսացող
2. կռվի պատչառ, կռիվ առաջ բերող հանգամանքm²
3. նա, որ կռիվ է առաջ բերում, կռիվ հրահրող՝ առաջացնող մարդ

Հոմանիշներ

1. կռվառիթ
2. տե՛ս կռվախնձոր

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։