կվալ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kvɑl]
վանկեր՝ կ(ը)•վալ
- Արարատյան՝ մարգ, ածու ◆ Կտավի գոտիկը, ինչպես մեկ կվալի թումբ, մեջքովն ոլորած, դուրս թռավ։ (Խաչատուր Աբովյան)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։