կվաքցի
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kvɑkʰˈt͡sʰi]
վանկեր՝ կ(ը)•վա•ք(ը)•ցի
- կու՝ թրիք գցելու՝ թափելու համար հատկացրած ◆ Կվաքցի քթոցը կտամ շալակը, մեր տավարի աղբը թափել կտամ։ (Պերճ Պռոշյան)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։