կտոտել
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ktɔˈtɛl]
վանկեր՝ կ(ը)•տո•տել
- Կարին՝ (փխբ․) հարստանալ ◆ Մենք հիմի լավ կտոտանք, դառանք մեր քաղաքը։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Կտոտել է, ալ հետներս չի ուզե խորաթա անել։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։