կտրված
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ktɾvɑt͡s]
վանկեր՝ կ(ը)•տ(ը)ր•ված
- Նոր Ջուղա՝ ծույլ, անբան ◆ Նա շատ կտրված մարդ է, մեռնում է բանի կենա։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։