կրակված
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɾɑkˈvɑt͡s]
վանկեր՝ կ(ը)•րակ•ված
Բառակազմություն[խմբագրել]
Ածական
- (նորբ․) (բնստ․) (փխբ․) ծարաված, պապակած, տոչորված
- խիստ ոգևորված, ներշնչված
- տանջված, չարչարված ◆ Պաղ ջրի ամը կիմանա ձին կրակված, որ խմում է սարի տակի վազող ջուրը։ Չենգիզ Այթմատով ◆ Ամեն մի նոր ծանոթություն չի վերջանում էլ սիրով, ոչ էլ երգով մի անարվեստ, Բայց պոռթկուն ու կրակված։ Պարույր Սևակ ◆ Կարճ ու կրակված այդ բառը (Ի՜մս) Պարույր Սևակ
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։