կցվածք

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [kt͡sʰvɑt͡skʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կցուածք

վանկեր՝ կըց•վածք 

Գոյական

1. (կզմխս․) ոսկրերի և հոդերի կցման տեղը, կարան
2. նույնն է՝ կցատեղ
3. այն, ինչ որ կցված է
4. կցելու եղանակը՝ ձևը, որակը
5. (գվռ) սկիզբ, ծայր
6. (գվռ) գուլպա գործելու սկիզբը

Հոմանիշներ

1. կարան
2. կցատեղ
3. սկիզբ, ծայր

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։