հալալել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ հա•լա•լել 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բայ

  1. (գվռ․) կնքել, մկրտել ◆ Մարդ չէր ճարվում, որ հալալեր, կնքահայր դառնում։ (Նար-Դոս)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. տե՛ս մկրտել, կնքել

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Թարգմանություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]