Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ հախ•ռել

Գոյական

ամբողջ բերանով միանգամից բռնել, խլել, կծել ◆ Էն է ձեռքս տարա, որ ականջիցը բռնեմ, վեր քաշեմ, մեկ էլ տեսա մատս հախռեց։ Սերո Խանզադյան
խճռել, լափել ◆ Դու մի ասիլ սոված գիլի բոլուկ, ես հիսուն ասեմ, դու հարյուր իմացի, ձեռաց ◆ հախռել են։ Հովհաննես Թումանյան

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։