համընտանիք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

վանկեր՝ հա•մըն•տա•նիք 

Գոյական


  1. (նորբ․) մի քանի փոքր ընտանիքներ իր մեջ ներառող մեծ՝ ընդհանուր ընտանիք, համընդհանուր ընտանիք◆ Կենդանական աշխարհի զարգացման ճանապարհը իր բարձրագույն կետին հասավ, երբ հին աշխարհի նեղքիթ կապիկներից անջատվեց մի նոր ճյուղ, մարդանմաների համընտանիքը

Աղբյուրներ[խմբագրել]