համընտանիք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑməntɑˈnikʰ]
վանկեր՝ հա•մըն•տա•նիք
Գոյական
- (նորբ․) մի քանի փոքր ընտանիքներ իր մեջ ներառող մեծ՝ ընդհանուր ընտանիք, համընդհանուր ընտանիք◆ Կենդանական աշխարհի զարգացման ճանապարհը իր բարձրագույն կետին հասավ, երբ հին աշխարհի նեղքիթ կապիկներից անջատվեց մի նոր ճյուղ, մարդանմաների համընտանիքը
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։