հանրախառնություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑnɾɑχɑrnutʰˈjun]
վանկեր՝ հան•րա•խառ•նու•թյուն
Գոյական
- (նորբ․) համընդհանուր խառնակություն՝ քաոս ◆ Որ թվում է, թե խելագարվում եմ լաբիրինթոսում իմ այս համրության․․․ ուր խրախճանքին հանրախառնության ցեղի ոսկեգեղմ գառներն են զենում։ Ռազմիկ Դավոյան
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։