հավադար
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [hɑvɑˈdɑɾ]
վանկեր՝ հա•վա•դար
- Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Ղազախ, Ուրմիա՝ հովանավոր, պաշտպան, նեցուկ ◆ Փառք էն մարթի սուրփ անունին, վուէր ապրավ մառդի-մառդանա, Սիրտը անվախ, ճակատը պաց, խեխճի, ինգյածի հավադար: (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- Հավադար գալ, Թբիլիսի՝ Պաշտպանել, հովանավորել ◆ Հավադար է գալի նրան։ (Գարեգին Սևունց)
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։