հավատաբեկություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑvɑtɑbɛkutʰˈjun]
վանկեր՝ •հա•վա•տա•բե•կու•թյուն•
Գոյական
- (նորբ․) հավատը կորցնելը, մի բանի հանդեպ հավատի խախտվելը։ Հավատաբեկության տեղ՝ հավատ, բայց ոչ ինքնակուրություն ◆ Հավատաբեկության տեղ՝ հավատ, բայց ոչ ինքնակուրություն։ Պարույր Սևակ
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։