հավաքկանչ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑvɑkʰˈkɑnt͡ʃʰ]
վանկեր՝ հա•վաք•կանչ
Գոյական
- (նորբ․) հավաք՝ կտրուկ կանչ ◆ Ձին սմբակներով հավաքկանչ թմբկահարեց, վրնջաց գյուղում։ Մուշեղ Գալշոյան
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։