Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ հա•րա•մի•տու•թյուն

Ստուգաբանություն

միմյանցից անկախ երևույթների ինչ-ինչ հատկություների համընկնելը
(կենս․) գոյության համանման պայմաններին հարմարվելու հետևանքով ոչ ցեղակից որգանիզմների մեջ միատեսակ հատկանիշների առաջացում
(լեզվբ․) տարբեր հնչյունների նմանեցման կամ նույնիսկ նույնացման հնչողության փոփոխության
երկու կամ ավելի լեզուների միջև նման հատկանիշների զարգացում՝ փոխազդեցությունների հետևանքով՝ անկախ նրանց ցեղակցան կապերից (կոնվերգենցա)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։