հեջուն
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ հե•ջուն
- Արարատյան, Կարին՝ թզաչափ բարակ մետաղյա միլ, որի վրա մանած թելը փաթաթելով առնում են մատների մեջ և կոկում ◆ Աշխեն ապլային հեջունով շողոն քռթեց թելը (Ձ)։
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։