Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ հե•տա•դար•ձում

Ստուգաբանություն

[լատ. supino` «թեքել դեպի վեր»]

(ֆզլգ․) Առաջադարձման հակառակ երևույթը։ Ներառում է երեք տարբեր շարժումներ` թեքում դեպի դուրս (ինվերսիա), առբերում (ադդուկցիա) և ծալում (ֆլեքսիա), որոնց շնորհիվ մարդը քայլելիս բարձրացնում է ոտքերը գետնից։ Առաջադարձման հետ մեկտեղ ապահովվում է մարդու զսպանակաձև քայլքը։ Նույնը վերաբերում է նաև վերին վերջույթներին. ձեռքերը դեպի առաջ տարածելիս հետադարձման պարագայում ափերն ուղղված են դեպի վեր։

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։