հետախուզիչ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɛtɑχuˈzit͡ʃʰ]
վանկեր՝ հե•տա•խու•զիչ
Գոյական
- հետախուզող, որոնող, փնտրող ◆ Եվ հանկարծ մեծ ցանկություն ունեցա նրան պատմելու և՛ կղզու մասին, և՛ պատանի հետախուզիչների, և՛ նույնիսկ այն երազի մասին, որ տեսել էի այդ օրը։ (Մամուլ)
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Ֆրիդրիխ Խլղաթյան, «Նոր բառեր և իմաստներ» բառարան-տեղեկատու, Երևան, «Հայաստան», 1982 — 168 էջ։